نُه دی؛ راز ماندگاری انقلاب
یک پرسش، دو نکته و یک پاسخ درباره ماندگاری انقلاب اسلامی؛
نهال نوپای انقلاب اسلامی، که از اوایل دهه 40 شمسی، بذر آن در خاک نهاده شد و در تاریخ 22 بهمن سر از خاک میهن بیرون آورد؛ از همان ابتدای پیدایش مورد هجوم نظام سلطه، جریان های معارض با اسلام و فریب خوردگان داخلی بوده است.
تصور کنید نظامی تازه تاسیس را؛ که از هر طرف با مشکلات عدیده ای مواجه است. از یک سوی مورد حمله ناجوانمردانه رژیم تا دندان مسلح عراق و بیست و اندی هم پیمانش قرار گرفته؛ از طرف دیگر هر لحظه بیش از لحظه قبل در کانون دسیسه چینی و فتنه گری نظام غرب قرار می گیرد؛ از سمتی دیگر گروهک های جدایی طلب با تحریک بیگانگان در بعضی نقاط آن فعال شده اند؛ و از طرفی دیگر هم مسئولین بلندپایه و حتی مردم کوچه و بازارش مورد ترورهای ناجوانمردانه قرار می گیرند. البته در کنار این ها، تحریم های اقتصادی بر علیه کشور را نیز باید به عنوان یکی دیگر از حربه هایی در نظر بگیرید که برای زمین زدن هر ملتی کافی است؛ به ویژه آنکه در آن زمان جمهوری اسلامی ایران کمتر از 5 سال از تاسیس آن می گذشت.
سوالی که اینجا مطرح می شود این است که، در جایی که غربی ها با استفاده از انقلابهای رنگین و کودتاهای مخملین می توانند حکومت هایی همچون اوکراین، گرجستان و ... را تغییر بدهند؛ چگونه است با وجود آنکه همه راه ها بر علیه مردم ایران از جمله تهدیدها، دسیسه چینیها، تحریم ها، ترورها و در یک کلام فتنه انگیزی ها را در تمامی این سی و اندی سال پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی امتحان کرده اند؛ هنوز موفق نشده اند کوچکترین خللی در روند رو به رشد انقلاب اسلامی و انگیزه انقلابی قاطبه مردم ایران وارد کنند؟
نکته ای که اینجا حائز اهمیت است این است که نه تنها دشمنان در تمامی این سالها نتوانسته اند به هدف خود یعنی حذف جمهوری اسلامی ایران نزدیک بشوند، بلکه امروز در مخمصه ای به نام تکثیر انقلاب اسلامی ایران نیز گیر کرده اند و هر روز با دست و پا زدنی مذبوحانه، بیش از پیش در گرداب شکست فرو می روند؛ شکست هایی که اگر بخواهیم تنها تیتروار به آنها اشاره کنیم، مثنوی هفتاد من خواهد شد.
و اما پاسخ به این سوال چیست؟ رمز ماندگاری ملت ما و تکثیر شور انقلابی آنها در سرتاسر دنیا به ویژه در بین ملتهای عربی و اسلامی منطقه خاورمیانه چیست؟
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب به این سوال پاسخ داده اند: «... راز ماندگارى این انقلاب، اتکاى به ایمان هاست؛ اتکاى به خداست. لذا شما مىبینید آن روزى که تودهى عظیم مردم در سرتاسر کشور احساس کنند که دشمنىاى متوجه انقلاب است، احساس کنند که دشمنىِ جدىاى وجود دارد، بدون فراخوان حرکت میکنند ...»
به زبان دیگر، در مواجهه با تهدیدات جریان های معاند بر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران، نقش سرمایه اجتماعی بی بدیل نظام که منشعب از نیروی ایمان و توکل به خدا در میان ملت است؛ واقعیتی است که نظام های دیگر از آن بی بهره اند.
***
اگر خدا قبول کند به پاسداشت نه دی، در هفته نامه پنجره شماره 121 که در سالگرد این حماسه بزرگ منتشر شد، پرونده ای تقریبا مفصل کار کرده ایم. اگرچه قطعا نمی تواند حتی گوشه ای از ابعاد «یوم الله نهم دی» به عنوان یکی از روزهای تجلی سرمایه اجتماعی انقلاب را ادا کند؛ اما سعی کرده تا ادای دینی باشد در خور مردم شریف و بصیر ایران. پس بگیرید و بخوانید و لذت ببرید...
بر معظم انقلاب در سفر تاریخی خود به استان کرمانشاه موضوعاتی را مطرح
کردند که پیش از این بعضا مورد اختلاف و شبهه نزد بعضی از سیاسیون بود. از
آنجا که در تاریخ کشورمان برخی گروههای سیاسی همچون: توده، رستاخیز،
مجاهدین خلق و... نام حزب را برخود نهاده بودند این کلمه مورد حساسیت واقع
شده و نوعی احساس ناخوشایند را در مردم نسبت به احزاب و تشکلهای سیاسی
ایجاد کرده بود. شاید بهخاطر همین پدیده ذهنی غلط بود که جز در چند مورد،
در سالهای پس از انقلاب احزاب اسلامی و قدرتمند نتوانستند شکل بگیرند و
فضای سیاسی کشور ما دچار روحیهای حزبگریزانه شد.
حضرت آیتالله خامنهای در پنجمین روز سفر خود به استان کرمانشاه در
جمع دانشجویان این استان پاسخی صریح به همه آنهایی که مخالف وجود ساختار
حزبی در کشور هستند داده و فرمودند: «... ما با تحزب مطلقا مخالف نیستیم.
اینکه خیال کنند ما با حزب و تحزب مخالفیم، نه، اینطور نیست. قبل از
پیروزی انقلاب، پایههای یک حزب بزرگ و فعال را خود ما ریختیم؛ اول انقلاب
هم این حزب را تشکیل دادیم، امام هم تأیید کردند، چند سال هم با جدیت
مشغول بودیم؛ البته بعد به جهاتی تعطیل شد. همانوقت به ما اشکال میکردند
که تحزب با وحدت عمومی جامعه مخالف است. من آنوقت یک سخنرانی مفصلی کردم،
که بعد هم پیاده شد و چاپ شد و پخش شد؛ تحت عنوان «وحدت و تحزب». تحزب
میتواند در جامعه انجام بگیرد، در عینحال وحدت هم صدمهای نبیند؛ اینها
با هم منافاتی ندارد. منتها آن حزبی که موردنظر ماست، عبارت است از یک
تشکیلاتی که نقش راهنمایی و هدایت آحاد مردم را بهسمت یک آرمانهایی ایفا
میکند... .»
ایشان در ادامه احزاب را به دو دسته تقسیم کردند: یک دسته شامل احزابی
که به جهت کانالکشی برای هدایت فکری جامعه پایهریزی شدهاند و هدفشان
ارتقای جامعه به یک سطحی از معرفت و دانایی سیاسی و عقیدتی است که البته
کسانیکه یک چنین تواناییای داشته باشند، بهطور طبیعی در مسابقات قدرت و
انتخابات هم صاحب رأی خواهند شد، ولی این هدف نهاییشان نیست. دوم؛ احزابی
که تقلیدی از احزاب کنونی غرب هستند و صرفا باشگاه و مجموعهای برای کسب
قدرت هستند. گروهی با هم همراه میشوند تا با استفاده از سرمایه و امکانات
مالی و استفاده از زد و بندهای سیاسی به قدرت برسند.
رهبر انقلاب در پایان این بخش از سخنان خود، حزب از نوع اول را که کارش
کانالکشی در درون جامعه برای گسترش فکر درست و تربیت کادر است، مورد
تأیید دانستند و حجت را برای آنان که مخالف تشکیل حزب در جامعه بودند، تمام
کردند.


جایی برای نوشتن دغدغه، -اگر مشغله بگذارد-