در جستجوی عدالت

آقای #علی_لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی به تازگی، به نفع #حسن_روحانی، وارد میدان انتخابات ریاست‌جمهوری دوره دوازهم شده است. او در واکنش به سخنرانی‌های انتخاباتی آقایان رئیسی و قالیباف دربارهٔ افزایش یارانه نیازمندان، گفته است: �سالانه یک میلیون و ۵۰۰ هزار میلیارد ریال یارانه در کشور داده می‌شود که با توجه به درآمدها و هزینه‌های دولت افزایش آن امکان‌پذیر نیست چرا که دولت پولی برای پرداخت آن ندارد.�

البته نمی‌دانم آقای لاریجانی صبح روز ۱۸ دی ماه سال ۹۵ را یادش هست یا نه؛ ولی هنوز آرشیو سایت‌های خبری نشان می‌دهد که او در زمانیکه مجلس مصوب کرده که در طول #برنامه_ششم_توسعه، افراد تحت پوشش کمیته امداد و سازمان بهزیستی باید علاوه بر یارانه خود، به میزان ۲۰ درصد حداقل دستمزد بگیرند؛ ریاست جلسه را برعهده داشته است.

این كه گفته می‌شود، #دولت_روحانی دولت۴درصدی‌هاست، دقیقاً در همین رفتار مشخص است: خودداری از حذف یارانه ثروتمندان و نشدنی خواندن افزایش یارانه نیازمندان.

۲ گمانه اصلی در این میان وجود دارد. یا علی لاریجانی فراموشکار شده و حواسش به این موضوع نیست که دولت موظف به حذف یارانه ثروتمندان و افزایش یارانه نیازمندان بوده ولی دولت آقای روحانی از انجام این کار استنکاف کرده است؛ و یا نیم‌نگاهی به صندلی پاستور دارد و خود را جانشینی برای روحانی در سال ۱۴۰۰ تلقی می‌کند.

لابی‌های یکماه گذشته وزارت بهداشت و کمیسیون بهداشت، نتیجه داد و سازمان بیمه سلامت از وزارت رفاه جدا شد تا به عنوان زیرمجموعه #وزارت_بهداشت فعال شود.

#علی_لاریجانی در هنگام بررسی این پیشنهاد الحاقی، نه تنها با اجازه صحبت ندادن به منتقدان، خاطره «برجام در بیست دقیقه» را زنده کرد؛ بلکه حتی ‌اجازه نداد محمدباقر بوبخت به عنوان نماینده دولت، دلیل مخالفت خود را بیان کند. با این تدبیر آقای لاریجانی، در کمتر از یک دقیقه سازمان بیمه سلامت با حدود ۱۰.۰۰۰ میلیاردتومان بودجه، به یکباره از یک وزارتخانه به وزارتخانه دیگر نقل مکان کرد.

پیشنهاد مشابه دیگری درباره انتقال شورایعالی بیمه از وزارت رفاه به وزارت بهداشت، تنها با اختلاف ۱ رای به تصویب نرسید. حسینعلی شهریاری عضو کمیسیون بهداشت معترض بود که دستگاهش خراب بوده و نتوانسته رای بدهد و اگر رأی می‌داده، این پیشنهاد هم به قانون تبدیل می‌شده است. رئیس مجلس نیز دستور بررسی داد و دقایقی بعد مشخص شد که ادعای شهریاری درست بوده؛ اما آقای لاریجانی لحظاتی بعد گفت که چون از این پیشنهاد گذشتیم، نمی‌توانیم رای آقای شهریاری را حساب کنیم... به عبارت ساده‌تر، این بار خرابی ۱ دستگاه رای‌گیری، مانع انتقال شورایعالی بیمه و دبیرخانه‌اش از یک وزارتخانه به وزارتخانه‌ای دیگر شد.

این روزها باید موج 106 رادیو FM را گوش کرد و بیش از همیشه درباره درزهای #دموکراسی سخن گفت. متاسفانه مجلس دهم این روزها به نمایی کاریکاتوری از یک محفل نخبگانی تبدیل شده است. نمایندگان به راحتی با لابی‌های مختلف پیشنهاداتی خلاف سیاست‌های کلی مطرح می‌کنند و این پیشنهادات اگرچه با مخالفت دولت و مخالفت کمیسیون‌های تخصصی مواجه می‌شود، اما با لابی‌های پشت‌پرده تصویب می‌شود.

1. مسعود شصتچی را که خاطرتان هست؟ بنده خدا در هر موقعیتی که -تصادفا در آن قرار گرفته‌بود- اشتباهی بود! شصتچی سیاست ایران #محمدرضا_عارف است. عارف به واسطه عملکردی که از خود نشان داده، یکی از ضعیف‌ترین آدم‌های عرصه سیاست است...

2. جالب ترین عکسی که این روزها دیده ام همین فوتوکاتور است. اگرچه شاید #علی_لاریجانی دلش نخواهد مانند افراطی هایی که با #امید آمده اند، جاده صاف کن برجام ۲ و ۳ باشد؛ اما باند #اكبر_هاشمی و #حسن_روحانی به او دل بسته‌اند.

3. اقلیت‌های اصولگرای -واقعی- و اصلاحطلب -واقعی- را در مجلس باید به فال نیک گرفت. ولی حواس‌مان باید به کاسبکاران و دودوزه بازان پارلمان نیز باشد... انهایی که فقط برای رانت و سیاست بازی آمده اند...