چند نكته دربار ديدار دانشگاهيان با رهبرانقلاب

صبح امروز رهبرانقلاب با برخی از روسای دانشگاه ها ديدار داشتند و بياناتی راهگشا را تببين فرمودند. ايشان با اشاره به اين نكته كه "امروز دانشگاه و دانشجو آماج بزرگترین توطئه‌ها است"،‌ فرمودند: «سلطه با شکل استعمار کهنه و نو دیگر عملی نیست، اکنون به‌دنبال این هستند که تفکرات در درون عناصر فعال، هوشمند و نخبه‌ی یک کشور جوری شود که اهداف آنها را برآورده کند.»

اين سخنان رهبری كه ميتوان آن را در ادامه بيانات اخير ايشان در "ديدار با فرماندها سپاه پاسداران (25 شهريور)"، "ديدار با مسئولان سازمان صداوسيما (20 مهر)" و "ديدار با دانشجويان و دانش آموزان (12 آبان)" دانست، منظومه "نفوذ" را تكميل كرده است.

نكته قابل توجه اين است كه رهبر معظم انقلاب در كمتر از ٦ ماه، ٢ بار با اساتيد و روسای دانشگاه ها ديدار كردند كه اين خود نشان از حساسيت شديد ايشان بر حوزه آموزش عالی، ضريب پيشرفت علمی و مسائل فرهنگی كشور و تاثير دانشگاه‌ها بر مسئله نفود دارد.

در ديدار قبلی كه ماه رمضان برگزار شد، رهبرانقلاب پيرامون "سياسی‌كاری و حاشيه‌سازی در محيط‌های علمی" تذكر دادند و "برخورد دولت با بورسيه‌ها" را نمونه آن برشمردند. در آن ديدار رهبری حاشيه‌سازی‌ها را يكی از دلايل كند شدن شتاب علمی كشور دانستند.

اين بار نيز رهبری پس از نامه ١٢ هزار عضو هيات علمي، نسبت به رشد علمی هشدار دادند و درباره پايين آمدن 2 رتبه‌ای كشورمان ابراز نگرانی كردند.

اين در حالی است كه ديروز وزارت علوم، نامه اين اساتيد را تشويش اذهان دانسته بود و مدعی شده بود كه كاهش پيشرفت علمي كذب است!

ملاحظاتی درباره اجرای داوطلبانه پروتكل الحاقی

*چه تضمینی است كه پس از اجرای پروتكل الحاقی، بازدید از مراكز غير‌هسته‌ای نظير "مراكز نظامی"،‌ "سایت‌های موشكی" و... در راستای دريافت اطلاعات از وضعيت نظامی و توانمندی‌های دفاعی جمهوری اسلامی ایران انجام نشود؟ حتی هیچ بعید نیست كه پس از پذیرش پروتكل الحاقی توسط جمهوری اسلامی ایران، آژانس بین‌المللی هسته‌ای كه تحت حكمرانی آمریكا و غرب قرار دارد، دست به رفتارهای دور از عرف (هماننند آنچه با عراق كرد و يا در سال ۸۲ انجام داد) در قبال كشورمان بزند كه لازم است این احتمال مورد توجه بیشتر دولتمردان قرار بگیرد.

* ترورهای حدفاصل دی ماه ۸۸ تا دی ماه ۹۰ كه به شهادت دانشمندان و مسؤولانی همچون شهید مصطفی احمدی‌روشن، شهید مجید شهریاری، شهید مسعود علیمحمدی، شهید داریوش رضایی‌ن‍ژاد و شهید رضا قشقایی منجر شد، به دستور سازمان جاسوسی اسرائیل صورت گرفته كه هیچ بعید نیست، موساد بخش اعظمی از اطلاعات مورد نیاز خود را از طریق دستیابی به پرونده‌های طبقه‌بندی شده و محرمانه كشورمان در آژانس به دست آورده باشد. بر همین اساس دولت باید دستگاه‌های امنیتی را موظف كند تا پس از اجرای مجدد پروتكل الحاقی به صورت داوطلبانه، تدابیر امنیتی خود را گسترده‌تر كرده و از درز اطلاعات به بیرون و خدای نكرده ترورهای دوباره جلوگیری كند.

* رهبر انقلاب در موضوع گیری خود در دیدار با کارگزاران نظام كه در تاریخ ۱۳۸۲/۸/۱۱ برگزار شد، درباره پذیرش داوطلبانه پروتكل الحاقی از سوی تیم مذاكره كننده وقت فرمودند:  "آنچه اتفاق افتاد کاری درست و تدبیری برای در هم شکستن توطئه امریکا و صهیونیست‌ها بود و اگر طرف‌های گفتگو با ما یا مراکز قدرت جهانی زیاده‌خواهی کنند و ما به نقطه‌ای برسیم که منافع کشور و ارزش‌های نظام بخواهد مورد خدشه قرار گیرد بدون هیچ تردیدی این روند را قطع خواهیم کرد."

متن كامل را در ادامه مطلب بخوانيد

گنجاندن عبارت "ابعاد نظامی احتمالی" در متن توافق؛ راهی برای رخنه در اقتدار نظامی ایران؟

چند نکته درباره آنچه در روزهای اخیر در منطقه و سوییس در جریان است:

یک ـ مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵، از دید آن ـ به اصطلاح ـ قدرتهای جهانی، "پرونده انحراف هسته ای" ایران است؛ اما از نگاه ما تنها "پروژه پیشرفت هسته ای" و یکی از پروژه های انقلاب اسلامی در مسیر پیشرفت و اعتلای الگوی عملی "اسلام ناب محمدی" در مواجهه با الگوهای آمریکایی، انگلیسی و صهیونیستی آن در جهان اسلام و به تبع آن در کل دنیاست. لذا رهبر حکیم انقلاب به عنوان مدیر ارشد تمام این پروژه ها، با استعمال تعبیر "نرمش قهرمانانه" اندکی نرمش را فقط در یک پروژه ـ آنهم با تعیین حداقلی از خطوط قرمز ـ پذیرفته اند تا دولت بعنوان پیشانی اجرایی نظام بتواند به یکی از دو هدف زیر به مثابه "احدی الحسنیین" دست یابد:

* تلاش برای برداشتن یک سنگ بزرگ از مسیر پیشرفت ملت ایران در پروژه پیشرفت هسته ای و به تبع آن تقویت کل نیروها در تمامی پروژه ها

* مواجه شدن با "حق الیقین" دشمنی طرف مذاکره و قطع امید کامل از خارج و اتکای کامل به توان داخلی و پیگیری جدی اقتصاد مقاومتی

دو ـ همانطور که گفته شد "پروژه پیشرفت هسته ای" تنها محل نرمش احتمالی در مقابل دشمنان ملت ایران است و به همین دلیل هم یکی از خطوط قرمز لایتغیر، عدم جواز مذاکره در موضوعات غیرهسته ای است. نکته مهم آن است که عدم ورود به پروژه های دیگر نظیر "حفظ اقتدار نظامی"، "الهام بخشی به بیداری اسلامی"، "تقویت محور مقاومت منطقه ای"، "مبارزه با تروریسم نیابتی داعش در عراق و سوریه" و... اگرچه لازم است اما کافی نیست. شرط کفایت این خط قرمز آن است که مذاکره کنندگان ما علاوه بر ایجاد مانع در برابر طرح این موضوعات، چه در محتوای تعهدات توافق جامع هسته ای و چه در شیوه تعامل و مذاکره مانع آسیب رسانی به سایر پروژه های انقلاب اسلامی شوند.

به عنوان مثال، قبول گنجاندن "ابعاد نظامی احتمالی[۱]" پرونده هسته ای ایران در توافق، دامی برای رخنه آتی دشمنان ملت ایران به پروژه موفق اقتدار نظامی ایران و ایجاد آسیب در آن تلقی می شود یا چنانچه در نحوه مذاکره گاهی فراموش شود که طرف مقابل دشمن خونخوار ملتهای مظلوم و مسلمان است، با او قدم بزنیم یا در غم از دست دادن مادر، خارج از شئون دیپلماتیک رفتار کنیم، به ذخیره عزت مورد نیاز توفیق نهایی در سایر پروژه ها و نهایتا به برآیند آنها در جبهه ای یکپارچه آسیب جدی وارد کرده ایم.

شاید لازم باشد فهرستی از مصادیق دشمنی های لاینقطع آمریکا و متحدانش تا امروز در حق ملت ایران و سایر ملتهای مظلوم جهان، در جیب و مستندات حجیمش در چمدان مذاکره کنندگان موجود باشد تا اگر به مصالح دیپلماتیک در این بیست ماه از به کار بردن کلمه دشمن اجتناب کرده اند، لااقل برای حفظ کینه انقلابی از آنها ـ به تعبیر امام راحل (ره)[۲] ـ گه گاهی در خلوت هتل های لوزان و ژنو مرور گردد.

سه ـ آنچه در "پروژه پیشرفت هسته ای" از نگاه جمهوری اسلامی ایران در جریان است، تلاش حداکثری برای حفظ حداقلی دستاوردهای تحقیقاتی، فنی و صنعتی در این حوزه از دانش روز دنیا با صرفنظر کردن مقطعی از شتاب فزاینده پیشرفت گذشته است. به عبارت دیگر چنانچه این پروژه به یک خودرو تشبیه شود، قرار نیست خودرو خاموش شده، به پارکینگ منتقل و سوییچ آن به دیگری تحویل و از راننده قبلی سلب اختیار داده شود؛ بلکه سقف خواسته ما، ادامه حرکت خودرو با سرعت کمتر و رعایت سقف شتاب آن و کف خواسته ما روشن ماندن خودرو در حالت توقف با راننده پشت فرمان خواهد بود. در این مثال ضرورت برگشت پذیر بودن تعهدات ایران به این معناست که چنانچه طرف مقابل به تعهداتش پایبند نبود و قصد نیرنگ داشت، در کمترین زمان ممکن راننده بتواند پایش را بر روی گاز بفشارد و در همان مسیر سابق ادامه مسیر دهد.

[۱] Possible Military Dimensions

[۲] http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=۱۳۹۱۰۴۰۶۰۰۰۲۳۴