پنجره ای رو به ارزش ها
به مناسبت صدشمارگی هفته نامه پنجره
آن زمان که واشنگتن پست، در مقالهای به قلم توماس اردبرینک، «هفتهنامه پنجره» را تندرو خواند، علامت سؤال و علامت تعجبی بزرگ در ذهنم نقش بست. تعجب منی که در آن زمان تنها مخاطبی از مخاطبان پنجره بودم به خاطر این ابهام بود که مگر میزان تأثیرگزاری یک نشریه که به صورت هفتگی منتشر میشود، چقدر میتواند باشد که مجلهای معتبر به نام واشنگتن پست، از آن طرف دنیا، بخواهد درباره آن مطلب بنویسد؟
ایام گذشت؛ تا در آذرماه 89 نیز واکنش آقای خاص دولت، در تعبیری که آنموقع مرا به خنده واداشت، باز مرا گرفتار همین پرسش قبلی کرد. وی در یک سخنرانی عمومی جملهای به این مضمون گفت: «هفتهنامه پنجره رو بهسوی جهنم باز میشود»
بیایید این دو مقوله را در کنار هزاران بازنشر مطالب هفتهنامه پنجره در خبرگزاریها و سایتهای خبری بگذاریم و بهدنبال پاسخ این پرسش باشیم که «پنجره» چه امتیازی نسبت به سایر مجلات دارد که این چنین موثر واقع شده است؟
بهنظر من - بهعنوان کسی که خودش تا شماره 85 فقط مخاطب این نشریه بوده - «پنجره»، هفته نامهای است که تمام هم و غم خود را بر این موضوع گذاشته که در تمامی شئون خود به دور از جهتگیریهای موجود، بهدنبال اعتلای ارزشها و آرمانهای انقلاب اسلامی ایران باشد. تجربه نشان داده که هر رسانه‌ای که در چهارچوب اصول و ارزشهای انقلاب قدم بردارد، به سرعت مورد توجه عموم مخاطبان نیز قرار میگیرد.
اگر تمامی 99 شماره قبلی «پنجره» را ورق بزنیم، هیچ گاه نمیتوانیم به عنوان یک مجله صرف به آن نگاه کنیم. «پنجره» چه در سرویس سیاسی و چه در سرویسهای دیگرش، بهدنبال هیاهوهای رایج نشریات زرد نیست. نگاه «پنجره»، نگاهی است تحلیلمحور به مسائلی که در جامعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حتی ورزشی کشور جریان دارد.
از با «پنجره» بودن خوشحالم؛ چرا که وقتی جلوی دکه روزنامهفروشی میایستم، در میان انبوه مجلات زرد و آبی و قرمز، حداقل یک هفتهنامه وجود دارد که تیترهای رنگارنگ و عکس فوتبالیستهای میلیاردر همیشه نق نقو و بازیگرهای چشم آبی و دماغ عملکرده بر روی جلدش جلوهنمایی نمیکند.
«پنجره» برای من رو به ارزشها باز میشود و همیشه یک پیشنهاد خاص است، همانطور که «سوره»، «نیستان»، «راه» و «راز» بودند و هستند...
جایی برای نوشتن دغدغه، -اگر مشغله بگذارد-